در جهان امروز، تأثیر مستقیم وضعیت اقتصادی کشورها بر عادت‌های مطالعه به وضوح قابل مشاهده است. بررسی‌های اخیر نشان می‌دهد که در کشورهای با درآمد بالا، مردم به طور متوسط زمان بیشتری را به مطالعه اختصاص می‌دهند. در مقابل، در کشورهایی با درآمد پایین‌تر، عدم دسترسی به منابع آموزشی و قیمت بالای کتاب‌ها از موانع اصلی رشد فرهنگ مطالعه به‌شمار می‌آیند.
کشورهای پردرآمد: فرهنگ مطالعه قوی و دسترسی آسان
در کشورهایی مانند نروژ، سوئیس و ژاپن، سطح درآمد بالا و دسترسی گسترده به منابع آموزشی باعث شده است مردم وقت بیشتری را به مطالعه اختصاص دهند.
- در نروژ، افراد به‌طور میانگین ۶.۵ کتاب در سال می‌خوانند.
- کتابخانه‌های عمومی و برنامه‌های ملی ترویج کتاب‌خوانی نقش اساسی در تقویت این فرهنگ داشته‌اند.
همچنین، دسترسی آسان به نسخه‌های دیجیتال کتاب‌ها، هزینه‌های مطالعه را کاهش داده و امکان خواندن برای قشرهای مختلف را فراهم کرده است.
کشورهای با درآمد پایین‌تر: چالش‌های دسترسی و قیمت بالا
در مقابل، کشورهای با درآمد پایین‌تر با چالش‌های زیادی در حوزه مطالعه مواجه هستند. در این کشورها، میانگین مطالعه سالانه حدود ۲ تا ۳ کتاب است. دلایل اصلی این تفاوت عبارت‌اند از:
هزینه بالای کتاب‌ها: قیمت کتاب‌ها نسبت به درآمد افراد بسیار بالاست، که دسترسی بسیاری از مردم را محدود می‌کند.
کمبود کتابخانه‌های عمومی: نبود زیرساخت‌های مناسب مانند کتابخانه‌ها، امکان دسترسی به منابع رایگان مطالعه را کاهش می‌دهد.
اولویت‌های اقتصادی: افراد در کشورهای کم‌درآمد اغلب به دلیل فشارهای اقتصادی، مطالعه را به‌عنوان یک اولویت در نظر نمی‌گیرند.
تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی
علاوه بر عوامل اقتصادی، تفاوت‌های فرهنگی نیز نقش مهمی در عادت‌های مطالعه دارند. در برخی کشورها، ارزش‌گذاری بر مطالعه بخشی از هویت فرهنگی است. در مقابل، در مناطقی که آموزش و مطالعه کمتر ترویج شده‌اند، مردم علاقه کمتری به کتاب‌خوانی دارند.
راه‌حل‌ها: چگونه می‌توان فرهنگ مطالعه را گسترش داد؟
برنامه‌های حمایت مالی: یارانه دادن به کتاب‌ها و تقویت کتابخانه‌های عمومی.
برنامه‌های آموزشی: ترویج کتاب‌خوانی در مدارس و جوامع محلی.
کتاب‌های دیجیتال و صوتی: کاهش هزینه‌ها با توسعه کتاب‌های دیجیتال و پلتفرم‌های آنلاین.
نتیجه‌گیری
ارتباط بین اقتصاد و فرهنگ مطالعه نشان‌دهنده اهمیت سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی در تقویت عادت‌های کتاب‌خوانی است. در حالی که کشورهای پردرآمد با بهره‌گیری از فناوری و زیرساخت‌های آموزشی پیشتاز هستند، کشورهای کم‌درآمد نیز می‌توانند با اتخاذ تدابیر حمایتی، دسترسی مردم به منابع مطالعه را بهبود بخشند.
